To nie jest łatwe. Codziennie wstawanie i nadzieja na nowy, być może lepszy dzień. Krótka prośba do Boga, by coś zmienił, by nadał sens. Uporanie się z problemami, które nigdy nie mijają. Odwieczna walka ze sobą każdego rana w lustrze. Niechęć na samą myśl o przyszłości. Jest źle. Czuję, że upadłam na dno.

Dziękuje tym co są i byli, pierdole tych co się odwrócili

W tym cholernym życiu potrzebna jest miłość. Bez niej jest wieczna pustka, która dusi, zabija, męczy i wtedy nie można być sobą. Jest się dla siebie zupełnie obcym. Tak zupełnie i bez reszty obcym dla samego siebie..

Nie szukaj ideału, bo ideałów nie ma. Znajdź kogoś kto zdenerwuje Cię jak nikt inny. Kogoś, czyj dotyk sprawdzi, że odlecisz do innego świata, przy kim nie będziesz chciała udawać nic.